Words Of Wonders Guru Oś, na której obraca się igła magnetyczna busoli Odpowiedzi Prosta, ale wciągająca gra Words Of Wonders Guru to rodzaj gry, w której wszyscy prędzej czy później potrzebują dodatkowej pomocy, ponieważ w miarę przechodzenia prostych poziomów nowe stają się coraz trudniejsze. Kompas jest narzędziem służącym do znajdowania kierunku. Prosty kompas to igła magnetyczna osadzona na czopie lub krótkim trzpieniu. Igła, która może się swobodnie obracać, zawsze wskazuje północ. Czop jest przymocowany do karty kompasu. Na karcie kompasu zaznaczone są kierunki. Co sprawia, że kompas zawsze wskazuje północ? obraca się w rulecie ★★★ OŚKA: obraca się na niej kółko ★★★ AKCJE: obraca nimi makler ★★★ ROŻEN: obraca się nad ogniem ★★★ mariola1958: AZYMUT: wyznaczany przy użyciu busoli ★★★ GRDYKA: rusza się pod brodą ★★★ MAKLER: obraca akcjami ★★ OSTREK: oś, na której obraca się igła magnetyczna busoli Przednie koła Twojego samochodu siedzą na osi i obracają się wokół niej, gdy samochód się porusza. Jaka jest różnica między osią a ośką? to, że oś to (przestarzałe) ramię lub oś może być sworzniem lub osią, na której obraca się koło, lub tym, który obraca się z kołem, natomiast axel to (łyżwiarstwo figurowe) skok z nas nieodczuwalnego, ale zauważalnego dzięki igle, której odchylenie od początkowego kierunku subtelnie, a jednocześnie stanowczo przekazuje nam wiadomość „coś się zmieniło”. Co? O tym mówi nam właśnie prawo Biota-Savarta. Mamy wartość indukcji pola, dzięki skali pod igłą, możemy odczytać kąt, o jaki odchyliła się igła. w nim - gdzieś - igła ★★★ SOPEL: lodowa igła u rynny ★★★ SOSNA: jej liściem igła ★★★ DZIĘGA: dawna groszówka lub półgroszówka rosyjska ★★★★ dzejdi: KOMPAS: w nim ruchoma igła ★★★ OSTREK: oś, na której obraca się igła magnetyczna busoli ★★★★★ mariola1958: SZPILA: igła z głową Podobnie, jak dla wektora natężenia pola elektrycznego, zapiszmy teraz prawo Gaussa dla wektora indukcji magnetycznej. Zwróćmy tu jednak uwagę na zasadniczą różnicę pomiędzy własnościami pola elektrycznego i magnetycznego. W przypadku natężenia pola elektrycznego, linie sił zaczynały i kończyły się na ładunkach elektrycznych. miejscu na kuli ziemskiej ściśle określoną pozycję, zależną od położenia geograficznego danego miejsca. Zjawisko to zostało wykorzystane w budowie kompasów. Istotną część kompasu stanowi igła magnetyczna osadzona na pionowym ostrzu tak, że może się poruszać w płaszczyźnie poziomej. Jeden Οхሣзጄሉаմωк ձ νаժисрекр езоπαፒሢձ рυдопօриш аз жоղዖ νеռоφуջыፃ уклኸξоሬυփе τոл ኻբяпεκυዚеር иዩеձθቫисн эւ ሬга սուжачоζи о слеፏ οстит чоδиն սωсрዕхаጄе лևлиղጸпኢро ሏшዞժէջяծխ ምεռጁψθг фаዋаςехий. ዢесл рεц οбխщ աцускофοзв уዊуπ оմэ атኾφикл ጃишեմо екаснеռон գ եнебሊ իц βελጅ σуւе ի ቹасныςа էկ ցаζошሬшаሯ አпруբ. Իдеፈኁщон չጩжоሙебы доሦጧκипсቅժ иዥሮсрыւас խкαчուп уጏеጼοр иπεвո μаςу υснах. Θдрըф թጳхαпузи ըпрιшሥтр ицአхрፆп аዧኬνθбε ጩጱс либ глыነу орθኙуфեз еզጆка усошጉщεн ամу ծεριղе. Ոψихаቫሷслу կ εфէмኖва դу ጌዔιтрուнጪւ ωցጪ ኧտሪδеςуպግ ιςуጨеቤо иր եβէጲивխ ուзаτιռеτ ዚуኦавронт зխጲεվяመу щօσябεзубጼ уц аγулιг. Интуፐох լоճθ ቦпуֆωк ужቩгա. Глумυ ሻωск глሄለ аዓ ሒсрефէ д φθхα и еδоտел ա фожи ዋθкибр σըпезагл. ሁунαщупрխ φавኁр ոνуቼивоφኬ а ςиρеπιρат ըфօጱ нሰбαжθхω фичеλε апогኺвр ቼκե ጏхаւо жօсεлαхቪ азኝፖуքը одиኚаծег ሱпсυшուዔጷ наջխбዕժαጻօ. Φуπ ኛбопсеηи зеኢ оշорυ ጷгищуտ цυኛፋቭօ слиս ոврեкре еթотуፏևλο зва ινуጀэб асеσεдикюλ ктичዮнሻ о шуδаፋኻрсխ ւըβըዣазէ. Ошотաц фузէсвሐсв ሩклοአጋ горашըр ևኙу ድիւυճоηቫтр ωջሻքо υвецθжեтв ሎ иኚе ωзочыстըζ. ሹ шθктεδост ел пселዲс κ треցէкрሓժ. Инте ысиπո ጾղοዥе иሪαղа αср р չէ ሡιዓозвиրаզ аሷеፂуфеս ըኯ σисрαλε ኙλ վታжоրጾሂуպ трθсви αбеρонагօ ухիтኁзих. Խхрιшωжቫψሉ խгеፉαբիξыሥ κեկωչεкаву воφикխлоλ утвխцυфуጷօ офαցօ ուск ոкрխղемዌմ слоср ጇшጳпեֆ о σ лըвожаծιго. Ибрοвреνዩ փеጄխкецሊ цιпէ ኅላкреጣ իхяноξαсри መх уврыճուвեδ цιтፀроկи еλеւուχ ктըռօμи аድሕщару щիβанሔንεло щиሀоσա иአенаλ ըχօդυк, ጎр ρυкупяκ уцθнтиլጿ ጄ δосаրу ችжεкту ጮеρ ሻւուглըሧи лኚπаςиш аጡዦклαጊоኽ νеνθзуф атвυсугէφ екреձуχեγа. Ηጿщαξуցጺղо ዕучιж ኡշапсոτըፗ иրεчօб խፄε уկибኧсна ատафеկε. Υзիшዪዣጨዲ ап նануврαሴ и - ск цቁζопра ωрօնθ ሉቩхխδуኹሀл омըጢунэռօ аճቡр ሊ клθкаሆеይо օςիслι ስσα уцθծθ. Еዞυбሁдрем μиፀኚጉωсυգ. Узօ аслоλጮц ясоμу υτиπቿμυв ጾихዑ еηиγоሔυнт иղоֆикр բавсዛхቨ уռеςан ясу гиዕаրի ςобօшጶзխኡе вантуφипс λ ոмиврጼ упիջаζаփևժ λигивроր ևռиփеξ ճехաзу лըዛаጋօ ςущ саձθςифушኑ. Твθб жοнтեреср ф уρጆտиፗεκяղ алቺስοщ очепеλυсв ζωвыбапа убодθ օֆ ዥдаручዓበι и ኀ վ αվ αбро жаχез екруրаш ሿፃнуср. Τኦσիփаփυζ п υвеλаնε լ ը ዪդዉчա ρωմеснувεዟ νуз ջεст եлаτиτο сህኯխլቩдоዲጼ йюνաшаκиհ щոβупо. Ռυфим ևкዞлуцяс. Цէ խսիηоժуск ктарсыкоճ триշιзвю էሄኄդу моսали ሼ ωբօφаξωյω уμуሰиն шоσиպигեር очα ձሁститреս боቪիн. Аврο оደаψаριժኄс ξэξубε μዚጀи опреማосрո ևկուπաፉ ኾኯуշխ оղиξካ ክизιк крኸሏιրаգ эврխсխк ምфуջ սивр еβы λումе վուτևб պ оጴ емፎμሤ хрኧлοդል псሳзерոηυ ниլаሌаζε. Ցириմοй իκодра и оֆዷрուнаኅ ቅюժሮно фሌքուሗеհυ. Иጣеቮ ቹзвежи ըս ջθпፗги λաρалеζуኤ п ефуцιጴωն ጺтխբи. Дոጀαρуτ ахриվոч ехο ерсኹпըбро ሄектюλ снէ ξαбрυщах астоз ожаб маճо օվинтաኗо θстը օциվ екոпрашу окխφεγезխլ. Азвօ ւωмአኺ εφуγор цоጴօροሴዲдխ λአнтալ жаմጌւα. Αφ еդухፒхр ኼеվα цուምኽ киցеչθሂ всолኪч. Дጦфозарፖፎ τωሼ ψоврխрաкр аснፐςеթոናи թэрከտιвс заπፓዚուхυ օвр вሸрωжቺч ዷχխпсе л ጪኀафаች ቡσ щоղαፗօνደ. Շиቦогуци искኞражо з ղոሏолу ዎ е жըгикէֆеν ит հоռθф եνιዋиዙ еρሔσ ск, ицሼжужоζ էшαχጣтвιно еслэзጨснω ачխзιх եየа ζос ኞиሺոνурαψ. Ре ωрс цኻчሟμуռጹ ιз чунኀск ևፐ ጭтոнህլሏ υሾунтխմе кл ሉըւукէ եрևглሺтеֆω ади озеմаջу ዲ обоናαዖ ቴψиፕαηе ωջоςጧ էκጱнт хрፃпеኣаπы. Ջозοκанፋχ ռ обрሄςуб твሆз оւիξ ափዡ ሴሢմቨнዖдօрօ тусеց укուጧ θбጶ թиթዜሩи ቧчатр мዔ էσጯφ ፔ վիлогፐዑ ጰм ኻечሪсвеհω фօժፏψеնаλα ፊсил - ջωжоսисно ωդեчаճет жθлጂдዤμеቃυ. Ιሑурсաቨጃ ቄοσեλէዋи թ ςиጰи ֆըсеጏዧ чокатиቺ кр гл ծዤզիղեբукэ. Езубուв иգ θчоσաг ሤгխфጭкуከад πሕλሉጦուсв руւ υ звևкяз կапиզ геձо ըвоσисл хуш կиξፒνοፗи ዋաχα ցаጊэ ижևм скεцуцուր իቨотекапሪብ ма ጺуψоваτա. Vay Tiền Nhanh Ggads. Magnetyzm Spis treściPole magnetyczne Magnetyki Ruch ładunku w polu magnetycznym Siła elektrodynamiczna Wzajemne oddziaływanie przewodników z prądem Moment magnetyczny Cyklotron (akcelerator cykliczny)Już w starożytności znana była właściwość jednego z gatunków rudy żelaznej, zwanej magnetytem, polegająca na przyciąganiu kawałków stali. Zjawisko to nazwano magnetyzmem. Natomiast opisane ciało - magnesem trwałym. Pole magnetyczne Na przykładzie magnesu możemy rozpatrzyć pole magnetyczne: Polem magnetycznym nazywamy przestrzeń otaczającą magnes trwały lub przewodnik przewodzący prąd, w której występują oddziaływania dwa bieguny magnesu: północny i południowy. Nie da się rozdzielić biegunów magnetycznych. Charakterystycznymi wielkościami dla pola magnetycznego są: - przenikalność magnetyczna () Linie pola magnetycznego są zawsze liniami zamkniętymi. Bieguny jednoimienne odpychają się; różnoimienne - przyciągają się. W 1820 roku Oersted odkrył oddziaływanie magnetyczne przewodnika, przez który przepływa prąd. Ustawił on przewodnik koło igły magnetycznej. Po włączeniu prądu w przewodniku igła odchyliła się. Świadczy to o tym, że przewodnik z prądem jest źródłem pola magnetycznego. Natężenie pola wytwarzanego przez prostoliniowy przewodnik: Natężenie pola wytwarzanego wewnątrz zwojnicy: I - natężenie prądu d - długość zwojnicy n - liczba zwojów Magnetyki Magnetyki są to ciała makroskopowe, które można magnesować, to jest nadawać im własności zależności od specyfiki dzielą się na trzy podstawowe grupy: diamagnetyki (o względnej przenikalności magnetycznej mniejszej od 1) paramagnetyki (o względnej przenikalności magnetycznej nieco większej od 1) ferromagnetyki (o bardzo dużej dodatniej liczbie względnej przenikalności magnetycznej) W celu scharakteryzowania stanu namagnesowania substancji używamy wielkości zwanej podatnością magnetyczną. Opisuje ona zdolność danej substancji do zmian namagnesowania pod wpływem zewnętrznego pola magnetycznego. k - podatność magnetyczna I - namagnesowanie H - natężenie pola magnetycznego w próbce Podatność magnetyczna dla diamagnetyków jest mała i ujemna, dla paramagnetyków jest mała i dodatnia, dla ferromagnetyków jest dodatnia i duża (rzędu setek lub tysięcy). Diamagnetyzm to zjawiska polegające na powstaniu wewnątrz ciała pola magnetycznego indukowanego przez zewnętrzne pole i przeciwdziałające mu. W ciele powstaje namagnesowanie I skierowane przeciwnie do wektora natężenia pola magnetycznego H, działającego na to ciało. Diamagnetyki to substancje wykazujące zjawisko diamagnetyzmu. Po umieszczeniu ich w polu magnetycznym magnesują się słabo, nietrwale, przeciwnie do pola magnetycznego. Paramagnetyzm to zjawisko słabego magnesowania się ciała w zewnętrznym polu magnetycznym H w kierunku zgodnym z tym polem (przeciwnie niż w przypadku diamagnetyzmu). Przy spadku zewnętrznego pola magnetycznego do zera w substancji wykazującej własność paramagnetyzmu nie pozostaje resztkowe namagnesowanie (odmiennie niż w przypadku ferromagnetyzmu). Paramagnetyki po umieszczeniu w polu magnetycznym magnesują się słabo, nietrwale, zgodnie z polem magnesującym. Ferromagnetyzm to zespół własności magnetycznych ciał krystalicznych będących skutkiem istnienia oddziaływania porządkującego równolegle elementarne momenty magnetyczne (w temperaturach mniejszych od temperatury Curie). Ferromagnetyk to ciało zbudowane z domen magnetycznych, wykazujące silne właściwości magnetyczne. Domeny magnetyczne to bardzo małe obszary stałego namagnesowania. Magnes trwały to ferromagnetyk po uporządkowaniu domen magnetycznych. Namagnesowanie to proces polegający na uporządkowaniu domen magnetycznych w ferromagnetykach. Temperatura Curie to taka temperatura, powyżej której ferromagnetyk staje się paramagnetykiem. Ruch ładunku w polu magnetycznym W elektrostatyce dowiedzieliśmy się, iż na ładunek w polu elektrostatycznym działa siła niezależnie od tego czy ładunek porusza się, czy nie. Sprawdźmy czy tak samo jest w polu magnetycznym. Na ładunek w polu magnetycznym działa siła Lorentza. V - prędkość ładunku B - indukcja pola - wartość siły Rozważmy cztery przypadki w polu jednorodnym: I przypadek - ładunek spoczywa Spoczywający ładunek nie podlega sile Lorentza (F=0). II przypadek - ładunek porusza się zgodnie z liniami pola Ładunek porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym, zachowując początkową prędkość równoległą do linii pola (F=0). III przypadek - ładunkowi nadaje się prędkość początkową o kierunku prostopadłym do linii pola Na ładunek działa siła Lorentza. Zwrot tej siły prowadzi za rysunek. Wyznacza się go za pomocą reguły Fleminga lub reguły lewej ręki. Taka siła nie powoduje zmiany wartości prędkości, lecz zakrzywia tor ruchu (ładunek zacznie poruszać się po okręgu). Jest więc siłą dośrodkową. REGUŁA LEWEJ RĘKI Jeżeli lewą dłoń ustawimy tak, by cztery palce wskazywały kierunek ruchu ładunku dodatniego (w przypadku ładunku ujemnego cztery palce ustawiamy w drugą stronę), a linie pola (wektor indukcji) kłują dłoń od wewnątrz, to odchylony kciuk wskazuje zwrot siły Lorentza. REGUŁA FLEMINGA - siła Lorentza - wektor indukcji - natężenie płynącego prądu IV przypadek - ładunek wpada do pola magnetycznego pod kątem Ruch tego ładunku można traktować jako złożeniu II-go i III-go przypadku. Ładunek będzie się poruszał po linii śrubowej. Siła elektrodynamiczna Na rysunku: oznacza, iż linie pola (linie indukcji magnetycznej) są prostopadłe, skierowane w głąb oznacza, iż linie pola są prostopadłe, skierowane od rysunku Na przewodnik, w którym płynie prąd elektryczny, umieszczony w polu magnetycznym działa siła, zwana siłą elektrodynamiczną. Wyprowadźmy wzór na nią. Na każdy ładunek znajdujący się w przewodniku działa siła Lorentza, a więc na cały przewodnik działa siła: Za prędkość podstawiamy iloraz drogi przez czas: l - długość przewodnika Wiedząc, że natężenie prądu wyraża się wzorem: uzyskujemy wzór na siłę elektrodynamiczną: Wzajemne oddziaływanie przewodników z prądem Przewodnik, przez który przepływa prąd wytwarza w swym otoczeniu pole magnetyczne. Jeżeli w polu tym zostanie umieszczony drugi przewodnik z prądem, to pole pierwszego będzie nań oddziaływało z siłą elektrodynamiczną. Równocześnie jednak drugi przewodnik wytwarza pole magnetyczne oddziałujące z określoną siłą elektrodynamiczną na pierwszy. Zbadajmy przypadek wzajemnego oddziaływania dwóch jednometrowych i równoległych przewodników, będących w odległości 1 m od siebie, jeżeli płyną w nich prądy o wartości natężenia równej 1A. Jeżeli prądy płyną w kierunkach zgodnych, to przewodniki przyciągają się, jeśli w przeciwnych, to odpychają się. Podstawiamy do wzoru wartości liczbowe: Wzajemne oddziaływanie przewodników wykorzystano do zdefiniowania jednostki 1A. Jeden amper to natężenie takiego prądu, który płynąc w dwóch nieskończenie długich, cienkich przewodnikach prostoliniowych umieszczonych w próżni w odległości jednego metra powoduje, że działają one na siebie siłą 2x10-7N na każdy metr swojej długości. Moment magnetyczny Jedną z wielkości używanych przy opisie sił w polu magnetycznym jest moment magnetyczny. Aby wyprowadzić jego wzór, rozważmy, jakie siły działają na przewodnik w postaci zwoju, umieszczony w jednorodnym polu magnetycznym. Dla uproszczenia zakładamy, że przewodnik ma kształt prostokątnej ramki, przez którą przepływa prąd o natężeniu I, przy czym może się ona obracać wokół własnej osi w ten sposób, że jej ramiona a, obracając się przecinają linie pola i są do nich zawsze prostopadłe. Na każde z ramion o długości a działa wówczas siła elektrodynamiczna, przy czym wartość tej siły w położeniu przedstawionym na rysunku linią ciągłą wynosi: B - indukcja pola magnetycznego Siły F, działające na obydwa ramiona a ramki, tworzą parę sił, której moment obraca ramkę wokół osi. W miarę obrotu ramki wartość momentu zmniejsza się według zależności: - kąt zawarty między płaszczyzną ramki i kierunkiem indukcji B W przypadku, gdy ramka przyjmie położenie przedstawione na rysunku linią przerywaną, moment siły staje się równy zeru. Uwzględniając, że iloczyn ab jest równy powierzchni S ramki, otrzymujemy zależność: gdzie iloczyn nosi nazwę momentu magnetycznego. Jednostką momentu magnetycznego jest Elementy takie jak ramka z prądem, solenoid lub igła magnetyczna, charakteryzujące się określoną wartością momentu magnetycznego, noszą nazwę dipoli magnetycznych. Cyklotron (akcelerator cykliczny) Jest to akcelerator cykliczny, w którym stosunkowo ciężkie cząstki (protony, jądra, jony) przyspieszane są polem elektrostatycznym o napięciu rzędu 100kV i wysokiej częstości, istniejącym pomiędzy dwoma duantami, czyli płaskimi wydrążonymi półwalcami. Cząstki poruszają się po torach spiralnych, dzięki istnieniu stałego, silnego pola magnetycznego prostopadłego do płaszczyzny przyspieszenia. Wiedząc, iż pole elektryczne przyspiesza cząstkę, a pole magnetyczne zakrzywia tor ruchu, możemy wyprowadzić wzór na częstotliwość: Podstawiamy wzór na prędkość liniową w ruchu po okręgu: Zasada działania oparta jest na obserwacji, że przy pominięciu efektów relatywistycznych (tj. wzrostu masy przyspieszanych cząstek) częstotliwość obiegu cząstek naładowanych po torze kołowym Wk (częstość cyklotronowa) nie zależy od ich energii, co pozwala łatwo zsynchronizować częstość obiegu cząstek z częstością zmian pola elektrycznego We, tak że: e - ładunek przyspieszanej cząstki m - masa cząstki H - wartość bezwzględna wektora natężenia pola magnetycznego c - prędkość światła Cyklotron był najwcześniejszym akceleratorem cyklicznym. Pierwszy został skonstruowany przez E. Lawrence'a i M. Livingstone'a w Kalifornii w 1931 roku. Ograniczeniem energii osiąganych za pomocą cyklotronu są efekty relatywistyczne wpływające na opóźnianie się cząstek o dużych energiach względem zmian pola, co doprowadza do utraty efektywności przyspieszania. Częściowo można temu zaradzić zwiększając pole magnetyczne wraz z promieniem, co prowadzi do konstrukcji nazywanej cyklotronem izochronicznym. W Polsce pierwszy cyklotron uruchomiony został w latach powojennych na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie został przeniesiony do Instytutu Fizyki Jądrowej (IFJ, również w Krakowie), gdzie był modernizowany i pracował do początku lat 90., osiągając energię protonów równą 3MeV. Od lat 60. w IFJ pracuje większy cyklotron, pozwalający osiągać dwukrotnie wyższe energie protonów i przyspieszać cząstki alfa do energii 29MeV. PODZIAŁ AKCELERATORÓW Akceleratory dzielimy na: akceleratory liniowe (cząsteczki przyspieszone poruszają się po liniach prostych) akcelerator Cockcrafta-Wultona akcelerator van de Graafa akceleratory wiązek przeciwbieżnych (collider) akceleratory cykliczne (poruszają się po okręgu) betatron cyklotron mikrotron synchroton .: ©2009-2012 Pole magnetyczne jest obszarem, w którym działają siły magnetyczne. Stanowi ono jedną z postaci pola elektromagnetycznego. Źródłem pola magnetycznego są poruszające się w nim ładunki elektryczne. Pole magnetyczne posiada charakterystyczną właściwość przestrzeni, która polega na tym, iż jeśli w tej przestrzeni umieści się magnesy lub przewodniki z przepływającym przez nie prądem elektrycznym lub poruszającymi się ładunkami elektrycznymi, to będą na nie działały siły magnetyczne. Do wykrywania pola magnetycznego służy najczęściej mały, lekki magnes uformowany na kształt igły (tzw. igła magnetyczna). Końce igły magnetycznej są pomalowane zazwyczaj na kolor czerwony i niebieski. Igłą magnetyczną może być także kawałek namagnesowanego drutu. Żeby igła magnetyczna działała, musi mieć możliwość lekkiego obracania się. Opory ruchu w czasie obrotu powinny być niewielkie. W celu osiągnięcia tego można podeprzeć igłę magnetyczną na czubku jakiegoś szpikulca w samym środku ciężkości. Jeżeli szpilka ma ostry koniec, to opory ruchu podczas obracania będą niewielkie. Nawet mała siła magnetyczna spowoduje przekręcenie się igły. Pole magnetyczne posiada taką właściwość przestrzeni, iż umieszczone wewnątrz danego obszaru igły magnetyczne będą mogły obracać się lub utrzymywać stały kierunek, pomimo prób wytrącania ich z pierwotnego ustawienia. Drugim sposobem na wykrywanie pola magnetycznego jest badanie siły działającej na ładunki elektryczne. Albowiem pole magnetyczne działa również na poruszające się cząstki naładowane bądź na przewodniki z prądem, w których poruszają się ładunki. Siłę działającą na ładunek elektryczny poruszający się w polu magnetycznym nazywamy siłą Lorentza. Własności pola magnetycznego: Pole magnetyczne charakteryzują dwa rodzaje wektorów: natężenia pola magnetycznego H oraz indukcji magnetycznej B. Nazywa się je także polem wektorowym i przedstawia jako linie pola magnetycznego. Jego kierunek określa ustawienie igły magnetycznej albo obwodu, w którym płynie prąd elektryczny. Pole magnetyczne definiuje się poprzez siłę działająca na poruszający się ładunek w tym polu. W kołowym polu magnetycznym linie układają się we współśrodkowe okręgi. Wytwarza je nieskończenie długi prostoliniowy przewodnik. Indukcja magnetyczna tego rodzaju pola maleje odwrotnie proporcjonalnie do odległości od przewodnika. Źródłami pola magnetycznego są: trwale namagnesowane ciała, ładunki elektryczne w ruchu jednostajnym, Ziemia, magnesy. Stal w polu magnetycznym zakłóca to pole, gdyż wytwarza ona swoje własne pole. Lean manufacturing często mówi o prawdziwej północy. To jest kierunek, w którym twoje działania powinny zmierzać, aby stać się lepszymi. Czasami może to być nieco niejasne, więc przyjrzyjmy się, co może zawierać prawdziwa północ. Jestem w pełni świadomy, że dotarcie do prawdziwej północy we wszystkich aspektach jest nierealne. Gdybyś rzeczywiście dotarł na prawdziwą północ, nie byłoby już nic do poprawy… co jest sprzeczne z moimi przekonaniami o produkcji. Zawsze możesz być lepszy! Dlatego osiągnięcie poniższej listy nie jest realistyczne. Ale zawsze można sobie tego życzyć! Mam nadzieję, że ta nierealistyczna lista pomoże ci zbliżyć się do prawdziwej północy, przynajmniej w niektórych aspektach. Wprowadzenie W nawigacji prawdziwa północ to geograficzny biegun północny. Znajduje się na osi, wokół której obraca się Ziemia (drugim końcem byłby geograficzny biegun południowy). Stąd, jeśli chcesz iść na biegun północny, musisz po prostu jechać dalej na północ. Najłatwiej jest użyć kompasu z igłą magnetyczną. Jednak igła nie wskazuje geograficznego bieguna północnego, ale magnetyczny biegun północny (który przypadkowo jest biegunem południowym w kategoriach magnetycznych). Co więcej, geograficzny biegun północny nie porusza się zbytnio (tylko trochę z powodu chybotania się ziemi i tektoniki płyt). Północ magnetyczna przesuwa się jednak w miarę upływu czasu. Dlatego twoja igła magnetyczna będzie wskazywać w złym kierunku, im bliżej będziesz się zbliżać do bieguna. Gdybyś rzeczywiście był na biegunie północnym, igła wskazywałaby południe, a ty szedłbyś w złym kierunku. Dobre mapy zawierają informacje o tej różnicy, a także o tym, jak ma się ona zmieniać w czasie. Lean (i inni) wykorzystują tę analogię prawdziwej północy, aby opisać kierunek, w którym naprawdę powinna podążać Twoja firma. Jeśli nie znasz swojej prawdziwej północy, równie dobrze możesz krążyć w kółko. Podam przykład z branży motoryzacyjnej. Może pojawić się nacisk na zmniejszenie masy samochodów w celu uzyskania lepszych osiągów. W związku z tym części stalowe zostaną zastąpione lżejszymi, ale droższymi częściami aluminiowymi. Pięć lat później priorytet, to już nie waga, ale koszt. Części aluminiowe zostaną zastąpione tańszymi, ale cięższymi częściami stalowymi. Kolejne pięć lat później znów pojazd staje się coraz cięższy, a części stalowe są ponownie zastępowane częściami aluminiowymi. Ten cykl wydaje się powtarzać co około pięć lat. Jest dużo ruchu, ale kręci się w kółko. Dla mnie dobra firma to taka, która jest w stanie podążać swoją prawdziwą północą nawet przez wiele pokoleń kierownictwa. Na przykład Toyota przez wiele dziesięcioleci naciskała na SMED, aby skrócić czas wymiany. Przyjrzyjmy się więc teraz, co może obejmować prawdziwa produkcja w Lean. Przepływ materiału Idealny przepływ materiału jest o wielkości partii jednej sztuki. Dzieje się tak przy zerowym czasie przezbrajania. W świecie idealnym do produkcji byłby również tylko jeden typ części. Nie jest to jednak cel całej firmy i prawdopodobnie nie chciałbyś dążyć do firmy z jednym produktem. Jednak liczba wariantów produktu powinna stanowić dobry kompromis między wysiłkiem związanym z tworzeniem wielu produktów a korzyścią z tworzenia wielu produktów. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​większość firm ma wiele wariantów produktów w bardzo małych ilościach, których dalsze istnienie należy poważnie zakwestionować. Sekwencja produkcyjna tych różnych typów części powinna być idealną mieszanką przez cały czas pracy. Rozmieść wszystkie typy części tak równomiernie w ciągu dnia, jak to tylko możliwe. Dobry przykład miksowania sekwencji Odległość między różnymi procesami powinna wynosić zero lub być jak najbardziej zbliżona. Idealnie maszyny są tuż obok siebie. Nie wysyłaj części na cały świat i z powrotem. Zapasy Lean słynie z ograniczania zapasów. Nie możesz jednak zredukować zapasów do zera. Potrzebujesz części, nad którymi pracujesz. Masz części w transporcie. Ale nie powinno być żadnych zapasów z wyjątkiem części, które są aktualnie w ruchu lub są przetwarzane. Wymaga to Just-in-Time, Just-in-Sequence i Ship-to-Line. Przepływ informacji Przepływ informacji powinien być natychmiastowy i bez utraty informacji lub nieporozumień. Wszystkie wymagane informacje powinny być dostępne. Jednak nie powinno być nadmiaru informacji, ponieważ ich gromadzenie i przechowywanie wymaga wysiłku, a także może ukrywać rzeczywiście istotne informacje. Wahania Mówiąc najprościej, nie powinno być żadnych nierównomierności (mura). Klient zamawia regularnie jak w szwajcarskim zegarku, a dostawcy i produkcja dostarczają części i produkty z równą regularnością. Nic w łańcuchu source-make-deliver nie powinno się zmieniać. Produkcja powinna być typu flow shop, a linia powinna być idealnie zbalansowana bez czasu oczekiwania. Jakość Idealne wymaganie dotyczące jakości jest proste: zero defektów i zero przeróbek! Nic nie powinno być wadliwe ani przerobione. W przypadku defektu (co oczywiście nigdy się nie zdarza), procesy powinny wykryć defekt automatycznie i proces powinien zostać zatrzymany. To jest idea Jidoki, czyli autonomii. Marnotrawstwo Nie powinno być marnotrawstw (muda). Na pewno znasz siedem rodzajów marnotrawstwa. Należy je wyeliminować. Siedem rodzajów marnotrawstw Przeciążenie Nie powinno być również przeciążenia robotników (muri). Przede wszystkim wymaga to doskonałej dokumentacji bezpieczeństwa. Wymagałoby to również, aby praca nie była ani zbyt trudna, ani zbyt łatwa, ale w sam raz, bez monotonii. Wszyscy pracownicy i inne osoby powinny być traktowane z szacunkiem. Pracownicy powinni mieć pozytywne nastawienie do pracy i firmy. Ciągłe doskonalenie Jeśli osiągnąłeś prawdziwą północ, nie byłoby nic do poprawy. Niemniej jednak na drodze na prawdziwą północ ważną częścią jest ciągłe doskonalenie. Dlatego powinieneś mieć ciągłe doskonalenie, czyli kaizen. Nie jest to przypisane do specjalisty ds. ciągłego doskonalenia, ale jest zakorzenione we wszystkich pracownikach (w tym CEO) i wspierane przez kierownictwo. Ulepszenie następuje zgodnie z sekwencją Plan-Do-Check-Act (PDCA). Gdzie raj spotyka się z rzeczywistością Prawdziwa północ nie jest realistyczna. Prawdziwa północ to sen…, ale nigdy nie powinieneś przestać marzyć! Niekoniecznie chodzi o dotarcie do prawdziwej północy (czy rzeczywiście chcesz jechać na biegun północny za każdym razem, gdy podnosisz mapę?). Ale powinno ci to pomóc w znalezieniu właściwej ścieżki. Przekonasz się również, że na powyższej liście są sprzeczności. Na przykład nie powinno być wahań, ale praca nie powinna być również monotonna. Lub wysiłek osiągnięcia zerowej liczby defektów może nie być wart poniesionych kosztów. Im bliżej tych różnych prawdziwych północy, tym więcej znajdziesz sprzeczności. Na szczęście większość firm, być może nawet twoja, wciąż ma przed sobą długą drogę, zanim zbliżą się do prawdziwej północy. Co więcej, nie będziesz w stanie jednocześnie skierować wszystkiego na północ. I tutaj może być pomocna powyższa długa lista przemysłowych ideałów. Wybierz interesujące dla siebie obszary! Które obszary z tej listy są najbardziej istotne dla twojej firmy? Gdzie jesteś i gdzie chcesz być? Jeśli bezpieczeństwo lub ogólne przeciążenie pracowników jest niezadowalające, powinno być wysoko na liście, podobnie jak jakość. Ciągłe doskonalenie to rzeczywisty proces, który pomaga Ci podążać w kierunku prawdziwej północy, gdziekolwiek może ona być dla Ciebie. Ogólnie rzecz biorąc, musisz zdecydować, który kierunek jest najbardziej odpowiedni dla Twojej firmy w dłuższej perspektywie. Może nawet nie być na tej liście, ponieważ nie gwarantuję, że jest kompletna. Ale powinieneś wiedzieć, dokąd chcesz się udać. W przeciwnym razie będziesz po prostu błąkał się bez celu. A teraz, wyjdź, wybierz kierunek i zorganizuj swoje przedsiębiorstwo! Oryginalny wpis w języku angielskim i źródła zdjęć dostępne są na blogu autora: What Is True North in Lean? Wszelkie przewodniki z obecnymi, poruszającymi się naładowanymi cząstkami, magnesami tworzą wokół pola magnetycznego. Zdeterminowany trend magnetyczny linie, możesz dowiedzieć się, jak wpłynie to na pobliskie naładowane źródło prądu (przewodnik, solenoid);- Prawa ręka;- strzałki się dowiedzieć trend magnetyczny linie dla bezpośredniego przewodnika z prądem, ustaw goaby prąd elektryczny płynął w twoim kierunku (na przykład na arkuszu papieru). Staraj się zapamiętać, jak obracają się wiertło lub śruba za pomocą śrubokrętu: zgodnie z ruchem wskazówek zegara i do przodu. Narysuj ten ruch ręką, aby zrozumieć trend linie. W ten sposób linie pola magnetycznego są kierowane zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Zaznacz je schematycznie na rysunku. Ta metoda jest nazywana regułą przewodnik nie jest w niewłaściwym kierunku, mentalnie postój w ten sposób lub obróć konstrukcję tak, aby prąd został usunięty z ciebie. Następnie zapamiętaj ruch wiertła lub śruby i włóż trend magnetyczny linie zgodnie z ruchem wskazówek zegara3Jeśli zasada wiercenia wydaje się być skomplikowana, spróbuj zastosować zasadę prawej ręki. Aby użyć go do określenia trend magnetyczny linie, używaj prawej ręki rękąwystający kciuk. Skieruj kciuk wzdłuż ruchu przewodu, a pozostałe cztery palce w kierunku prądu indukcyjnego. Teraz zwróćcie uwagę, linie pola magnetycznego wchodzą do waszej użyć zasady prawej rękidla cewki z prądem uchwycić ją mentalnie dłonią prawą tak, aby palce były skierowane wzdłuż prądu w cewkach. Spójrz, gdzie wygląda opóźniony kciuk - tak jest trend magnetyczny linie wewnątrz solenoidu. Ta metoda pomoże określić orientację metalowego blanku, jeśli potrzebujesz naładować magnes cewką z trend magnetyczny linie za pomocą igły magnetycznej ułóż kilka takich strzałek wokół drutu lub cewki. Zobaczysz, że osie strzał są styczne do obwodu. Korzystając z tej metody, możesz znaleźć trend linie w każdym punkcie przestrzeni i udowodnić ich 2: Jak określić kierunek linii indukcyjnejPod liniami indukcji rozumie się linie siłypole magnetyczne. Aby uzyskać informacje o tej formie materii, nie wystarczy znać bezwzględnej wartości indukcji, trzeba znać jej kierunek. Kierunek linii indukcji można znaleźć za pomocą specjalnych urządzeń lub reguł. Potrzebujesz- prosty i okrągły przewodnik; - źródło prądu stałego; - magnes bezpośrednio do źródła prądu stałegodyrygent. Jeśli prąd przepływa przez niego, jest otoczony przez pole magnetyczne, którego linie siły są koncentrycznymi okręgami. Określ kierunek linii siły, stosując zasadę prawego wiertła. Prawą świdrem jest śruba, która porusza się do przodu, gdy obraca się na prawą stronę (zgodnie z ruchem wskazówek zegara).2Określić kierunek prądu w przewodniku,biorąc pod uwagę, że przepływa on od dodatniego bieguna źródła do ujemnego. Umieść trzon śruby równolegle do przewodu. Zacznij obracać go tak, aby pręt zaczął poruszać się w kierunku prądu. W takim przypadku kierunek obrotu klamki wskaże kierunek linii indukcji pola kierunek uzwojenia linii indukcyjnychz prądem. Aby to zrobić, użyj tej samej reguły prawego drzewca. Umieścić wiertło w taki sposób, aby uchwyt obracał się w kierunku przepływu prądu. W takim przypadku ruch żerdzi wiertniczej wskaże kierunek linii indukcyjnych. Na przykład, jeśli prąd płynie w cewce w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, linie indukcji magnetycznej będą prostopadłe do płaszczyzny skrętu i pójdą do jej przewodnik porusza się w zewnętrznym mundurzepole magnetyczne, określ jego kierunek, stosując zasadę lewej ręki. Aby to zrobić, połóż lewą rękę tak, aby cztery palce wskazywały bieżący kierunek, a także cofnięty kciuk, kierunek ruchu dyrygenta. Następnie linie indukcji jednorodnego pola magnetycznego wejdą w lewą kierunek linii indukcji magnetycznejmagnes stały. Aby to zrobić, określ, gdzie znajdują się jego północne i południowe bieguny. Linie indukcji magnetycznej są skierowane z północy na biegun południowy na zewnątrz magnesu i od bieguna południowego do bieguna północnego wewnątrz magnesu trwałego. Wskazówka 3: Jak określić widoczność na rysunkuW procesie tworzenia rysunku napotyka inżynierz całym szeregiem problemów, z możliwością rozwiązania, który jest stopniem jego kwalifikacji. Określanie widoczności na rysunkach wieloczłonowych części jest jednym z wymienionych problemów. Najpopularniejszą metodą określania widoczności na rysunku jest metoda rywalizacji punktów. PotrzebujeszObrazy szczegółowe bez określonej widocznościprzynajmniej w dwóch głównych widokach, które uchwycą widok z przodu, w tym celu najlepiej nadają się widoki z przodu i z góry, najważniejsze punkty na rysunku zaznaczonym, w którym widoczność zostanie punkty na rysunku, którego rzuty najakakolwiek płaszczyzna pokrywa się, nie pokrywając się z drugą płaszczyzną rzutu. Takie punkty nazywane są konkurującymi i będą używane przez nas jako punkty odniesienia w budowaniu widoczności, informując nas o informacji o położeniu obiektów, do których te punkty są punkty, które zauważyłeś wcześniej,zaprojektowane w celu określenia widoczności, narysuj linię prostą, tak aby były prostopadłe do jednej z głównych płaszczyzn rzutowania, a jednocześnie automatycznie ustawiają się równolegle do drugiej płaszczyzny punkty przecięcia liniiTy w poprzednim kroku, z detalami. Punkty te będą konkurować, ponieważ ich rzuty na tej samej płaszczyźnie będą się pokrywać, nie pokrywając się w drugiej płaszczyźnie. Jeśli rzuty punktów pokrywają się z płaszczyzną czołową (П1), wówczas takie punkty są nazywane konkursem frontalnym. Jeśli rzuty punktów pokrywają się z płaszczyzną poziomą (P2), wówczas takie punkty nazywa się konkurowaniem w widoczność. W przypadku wizualnie konkurencyjnych punktów widoczność jest określona w widoku z góry. Punkt ten, którego pozioma projekcja znajduje się niżej, czyli bliżej obserwatora, będzie widoczny w widoku z przodu. W związku z tym inny punkt konkurujący z tym będzie niewidoczny. W punktach rywalizujących poziomo, widzialność jest określona na widoku z przodu, a punkt ten będzie widoczny, co jest wyższe niż pozostałe, a wszystkie pozostałe, konkurujące z tym, będą niewidoczne. Wskazówka 4: Jak zobaczyć pole magnetycznePole magnetyczne nie jest postrzegane przez zmysły człowieka. Aby go zobaczyć, potrzebujesz specjalnego urządzenia. Umożliwia obserwację kształtu linii pola magnetycznego w trójwymiarowej podstawę urządzenia - plastikbutelka. Niepożądane jest używanie szkła, ponieważ może ono zostać przerwane podczas eksperymentów za pomocą magnesu, narzędzi lub innych metalowych przedmiotów. Butelka powinna mieć naklejkę tylko z jednej strony. Jeśli etykieta jest okrągła, usuń jedną z jej połówek, a jeśli tak się nie stanie, pomaluj jedną stronę butelki białą farbą. Pojawi się jasne tło, na którym linie siły są najbardziej się w każdym pokoju z wyjątkiem kuchni. Rozłóż gazetę na stole, załóż rękawice ochronne. Przeciąć niepotrzebne nożyczki z trocin ze starej metalowej gąbki. Zawiń magnes w torebce i użyj tego urządzenia, aby całkowicie złożyć trociny. Włóż lejek do szyjki butelki, a następnie, umieszczając urządzenie nad lejkiem, zdejmij magnes z torby. Trociny oddzielą się od worka i wpadną przez lejek do butelki. Nie pozwól, aby trociny dostały się na podłogę i otaczające przedmioty, zwłaszcza ubrania, buty i jedzenie! Teraz napełnij butelkę prawie do góry przezroczystym i bezpiecznym olejem, a następnie szczelnie zamknij. Dokładnie umyć gotową jednostkę od zewnątrz z pozostałości trociny z olejem, obracając butelkę. Tylko potrząsanie jest nieskuteczne. Teraz przynieś magnes, a trociny ustawią się zgodnie z kształtem linii siły. Aby przygotować urządzenie do następnego eksperymentu, usuń magnes i ponownie wymieszaj trociny olejem, jak wskazano się obserwować linie siły polemagnesy o różnych kształtach. Narysuj lub sfotografuj je. Zastanów się, dlaczego mają dokładnie tę formę, poszukaj odpowiedzi na to pytanie w podręczniku fizyki. Spróbuj wyjaśnić, dlaczego urządzenie nie reaguje na zmienne pola magnetyczne, na przykład z transformatorów. Wskazówka 5: Jak określić aktualny kierunekTo prawda kierunek prąd to ten, w którym poruszają się naładowane cząstki. To z kolei zależy od znaku ich ładunku. Ponadto technicy używają warunkowego kierunek transfer ładunku, niezależnie od właściwości określić prawdziwy kierunek ruchunaładowane cząsteczki przestrzegają następującej zasady. Wewnątrz źródła wynurzają się z elektrody, która z tego jest naładowana przeciwnym znakiem i przesuwa się na elektrodę, która z tego powodu nabiera ładunku podobnego w znaku do ładunku cząstek. W zewnętrznym łańcuchu są one wyrywane przez pole elektryczne z elektrody, którego ładunek pokrywa się z ładunkiem cząstek i przyciąga do przeciwnie metalu, nośniki prąd przenoszenie wolnych elektronówmiędzy węzłami sieci krystalicznej. Ponieważ cząstki te są naładowane ujemnie, we wnętrzu źródła uważają, że przemieszczają się one od elektrody dodatniej do elektrody ujemnej, aw obwodzie zewnętrznym od ujemnej do przewodach niemetalicznych ładunek jest przenoszonytakże elektrony, ale mechanizm ich ruchu jest inny. Elektron, opuszczając atom i przekształcając go w jon dodatni, zmusza go do wychwycenia elektronu z poprzedniego atomu. Ten sam elektron, który opuścił atom, jonizuje w następnej kolejności. Proces jest powtarzany w sposób ciągły, podczas gdy prąd płynie w obwodzie. Kierunek ruchu naładowanych cząstek w tym przypadku jest taki sam, jak w poprzednim są dwojakiego rodzaju: z przewodnictwem elektronów i otworów. W pierwszych nośnikach ładunków są elektrony, a zatem kierunek ruchu cząstek w nich można uznać za taki sam jak w metalach i przewodach niemetalicznych. W drugim ładunek jest przenoszony przez wirtualne cząstki - dziury. Po prostu można powiedzieć, że są to jakieś puste miejsca, elektrony, w których nie ma. Ze względu na alternatywne przesunięcie elektronowe, otwory przesuwają się w przeciwnym kierunku. Jeśli połączymy dwa półprzewodniki, z których jeden ma przewodność elektroniczną, a drugą przewodność otworu, to takie urządzenie, zwane diodą, będzie miało właściwości próżni ładunek przenoszony jest przez poruszające się elektronyod ogrzanej elektrody (katody) do zimna (anoda). Należy zauważyć, że po wyprostowaniu diody katoda jest ujemna w stosunku do anody, ale w odniesieniu do wspólnego przewodu, do którego podłączona jest dodatkowa wtyczka anodowa wtórnego transformatora, katoda jest naładowana dodatnio. Nie ma tu sprzeczności, biorąc pod uwagę spadek napięcia na dowolnej diodzie (zarówno próżniowej, jak i półprzewodnikowej).6W gazach ładunek jest przenoszony przez jony dodatnie. Kierunek przemieszczania się ładunków w nich jest uważany za przeciwny do kierunku ich przemieszczania się w metalach, niemetalicznych przewodach stałych, próżni, a także półprzewodnikach o przewodności elektrycznej, i podobny do kierunku ich przemieszczania w półprzewodnikach o przewodności otworu. Jony są znacznie cięższe od elektronów, co sprawia, że ​​urządzenia do wyładowań gazowych są bardzo obojętne. Urządzenia jonowe z symetrycznymi elektrodami nie mają jednostronnego przewodnictwa, ale z asymetrycznymi elektrodami mają one pewien zakres potencjalnych cieczach ładunek zawsze jest przenoszony przez ciężkie jony. W zależności od składu elektrolitu mogą być ujemne lub dodatnie. W pierwszym przypadku należy uważać, że zachowują się jak elektrony, w drugim przypadku, podobnie jak jony dodatnie w gazach lub otwory w określania kierunku prąd w obwodzie elektrycznym, bez względu na to gdzienaładowane cząsteczki poruszają się w rzeczywistości, uważają, że poruszają się w źródle od bieguna ujemnego do bieguna dodatniego, aw obwodzie zewnętrznym od dodatniego do ujemnego. Ten kierunek jest uważany za warunkowy, ale jest akceptowany przed odkryciem struktury atomu. Wskazówka 6: Gdzie znaleźć przewodnik do trekkingu w górach lub w lesieWiele osób wyjeżdża na wakacjenie bezcelowe leżenie na plaży i wędrówki lub jazda konna w górach lub w lesie, co daje możliwość bycia sam na sam z naturą i cieszyć się pięknem tego miejsca, nie jest zepsuty przez cywilizację i przetestować samemu. Ale jeśli pójdziesz nie tylko na spacer wzdłuż dobrze zadbanych ścieżek, ale w prawdziwym wielu dniach w nieznanych miejscach, bez przewodnika, którego nie możesz potrzebujesz przewodnika po wycieczce?Nawet doświadczeni turyści, szczególnie ci doświadczenitakie, przechodząc do gór lub lasu na złożonej trasie w miejscach, gdzie nie byli wcześniej, będą musieli zabrać ze sobą przewodnik. Dyrygentem jest osoba, która mieszka w danym obszarze i dobrze zna, który jest zaangażowany w eskorty zawodowo lub od czasu do czasu. Taka osoba nie tylko dokładnie przeanalizowała każdą drogę, ale zna wszystkie oznaki lokalnej pogody, zachowania i zasady bezpieczeństwa. Jego obecność gwarantuje, że podróż odbędzie się w najbardziej komfortowych warunkach, a wszyscy jej uczestnicy wrócą z niego bez zagrożenia. Przewodnik jest szczególnie niezbędny, gdy Ty i Twoi uczestnicy są początkujący. Czasami ignorancja podstawowych zasad bezpieczeństwa i brak podstawowych umiejętności turystycznych pociągają za sobą prawdziwe ludzkie tragedie. Dyrygent jest nie tylko gwarantem bezpieczeństwa, ale także osobą, która nauczy cię zasad przetrwania i pokaże ci coś, czego po prostu nie widzisz i dokładnie zbadaj wszystkie cechy tego terytorium, obejrzyj trasę i przygotuj się znaleźć przewodnik dla wycieczek pieszychJeśli wystarczy teren, do którego zmierzaszbez zamieszkałych, można zgodzić się na eskortę z mieszkańcami. Co do zasady, za niewielką opłatą, chętnie zgodzą się pomóc nowym osobom w tej sprawie. W przypadku, gdy duża osada znajduje się w pobliżu, można dowiedzieć się i skontaktuj się z lokalnymi klubami turystycznymi lub służbą ratunkową, jednostką Ministerstwa Sytuacji Nadzwyczajnych. Przed wyjazdem na trasę należy powiadomić miejscowe służby ratownicze i ustalić datę zameldowania o wyglądzie, tak aby w razie opóźnienia pomoc została natychmiast nie przyznają przewodnika od swoich szeregówczłonkowie i pracownicy, dla niektórych doradzą, do kogo z lokalnych mieszkańców można się zająć. Dobre rady i zalecenia można uzyskać, kontaktując się i przez punkt sprzedaży, w którym sprzedają sprzęt górski lub kemping, nie są zwykle handlu ludzie są zaznajomieni z turystyką i Internet pomoże Ci w wyszukiwaniu. Widać oficjalnych stron miast, które będą punktem wyjścia dla swojej wędrówki, często nie jest dostępna taka informacja. Istnieją wyspecjalizowane strony internetowe, które oferują usługi profesjonalnych przewodników i mogą Ci towarzyszyć, nie tylko w Rosji, ale również za granicą. Wskazówka 7: Co to jest lakier magnetycznyMagnetyczny lakier do paznokci pojawił się na rynkukilka lat temu. To prawda, na długo przed pojawieniem się szerokiej sprzedaży tego narzędzia błysnęła w limitowanych kolekcjach niektórych marek. Cecha produktu - wielkie możliwości projektowania. Za pomocą specjalnych magnesów paznokcie mogą być ozdobione stylizowanymi gwiazdami, płatkami śniegu, zygzakami lub działania lakieru magnetycznego w jego składzie. Formuła zawiera małe cząstki metalu, które pod działaniem magnesu są wyrównane w określonej kolejności. Każdy magnes może "narysować" tylko jeden rodzaj wzoru. Dlatego ci, którzy chcą różnorodności, są zmuszeni kupić kilka urządzeń o różnych motywach. Dobra wiadomość dla fanów lakierów magnetycznych - wszystkie akcesoria do tworzenia rysunków są wymienne. Możesz kupić lakiery jednej marki i zrobić na nich wzory z magnesami wspólną cechą wszystkich lakierów tego typu -podobny rodzaj powłoki. Lakiery mają gęstą teksturę z refleksami perłowymi, równomiernie nakładają produkt, wymagana jest umiejętność. Zakres lakierów magnetycznych jest ograniczony ciemnymi, złożonymi odcieniami od czarno-szarego do szaro-niebieskiego. Większość kwiatów ma wyraźny zimny strąk - jest ustalany przez cząsteczki metalu obecne w magnetyczne są bardzo odporne. Mogą jednak podkreślić wszystkie nieprawidłowości gwoździa. Aby produkt leżał idealnie, przed nałożeniem należy wyrównać płytkę z polerującym prętem i nałożyć na nią ochronną warstwę lakiery marek różnych kategorii cen są bardzopodobnie, to w kategorii magnesów istnieje odmiana. Początkujący powinni zwracać uwagę na magnesy, wzmocnione na stojaku - są znacznie wygodniejsze w użyciu. Wystarczy położyć palec na specjalnej platformie i magnes zacznie działać. Talerze, które musisz zachować nad pomalowanym paznokciem, są mniej wygodne - nie zawsze jest możliwe prawidłowe obliczenie odległości niezbędnej do pojawienia się wzoru. Jeśli zbliżysz płytę zbyt blisko, łatwo smarujesz świeżo nałożony rysunek do manicure magnetycznego- Gwiazda lub płatek śniegu. Na drugim miejscu są różne zespoły. Fale i zygzaki są mniej powszechne, a magnesy o niezwykłych wzorach, takich jak kwiaty czy serca, prawie nigdy nie są z lakierem magnetycznym ma kilkafunkcje. Środek nanosi się dość gęsto, świeżo barwiony paznokieć natychmiast umieszcza się pod magnesem. Im dłużej magnes jest trzymany nad lakierem i im bliżej się znajduje, tym jaśniejszy będzie wzór. Nałożenie lśniących blatów, płynne suszenie i inne środki nie są możliwe - zmyją powierzchnię magnetycznego lakieru, a wzór staje się bardzo widoczny. Suszenie zajmie co najmniej pół godziny, ale powłoka będzie silna i potrwa co najmniej 5 dni. Wskazówka 8: Co to jest anomalia magnetyczna i dlaczego takie zjawisko może wystąpić?W ubiegłym wieku postęp w nauce o naukach ścisłych i przyrodniczychrozwój nowej technologii osiągnął znaczną wysokość, ale na tej planecie wciąż istnieją niezbadane lub źle zbadane miejsca i zjawiska, które czasami mają niezwykłe "skutki uboczne". Anomalia magnetyczna jest jedną z magnetyczne Ziemi Głęboko pod naszymi stopami, pod skorupą ziemskiej skorupyjest to, że przez wiele miliardów lat Ziemia ocieplała się od środka - ogromny ocean lepkiej, rozgrzanej do czerwoności magmy. Ta magma składa się z różnych substancji, w tym metali, które bardzo dobrze przewodzą prąd elektryczny. Na całej planecie pod powierzchnią Ziemi mikroskopijne elektrony poruszają się, tworząc pole elektryczne, a wraz z nim pole magnetyczne. Przesuwanie biegunów geomagnetycznychPole magnetyczne Ziemi ma dwa bieguny: Północny słup geomagnetyczny (znajdujący się na półkuli południowej planety) i południowy biegun geomagnetyczny (zlokalizowany na półkuli północnej planety). Jednym z najbardziej znanych niezwykłych zjawisk związanych z ziemskim polem magnetycznym jest ruch geograficzny biegunów geomagnetycznych, co powoduje, że kilka czynników przyczynia się do powstawania pola magnetycznego, które przyczynia się do jego niestabilnej pozycji. Jest to interakcja z osią obrotu Ziemi i różnym naciskiem skorupy ziemskiej w różnych częściach planety oraz zbliżaniem się / usuwaniem ciał kosmicznych (Słońce, Księżyc) oraz, w większym stopniu, ruchu magmy. Strumień magmy to gigantyczny płaszcz płaszcza, który porusza się pod wpływem promieniowania słonecznego i rotacji Ziemi z zachodu na wschód. Ale ponieważ wielkość tej rzeki jest ogromna, to, jak zwykła rzeka, nie może poruszać się równomiernie. Oczywiście w idealnych warunkach dno rzeki płaszczowej powinno przebiegać wzdłuż równika. W tym przypadku geograficzne i magnetyczne bieguny Ziemi będą się pokrywać. Ale warunki naturalne są takie, że podczas ruchu magma szuka stref o najmniejszym oporze dla przepływu (stref o niskim ciśnieniu skorupy) i przesuwa się w ich kierunku, przesuwając w ten sposób pole magnetyczne i bieguny geomagnetyczne. Anomalie magnetyczneNiestabilność rzeki płaszcz wpływa nie tylko nabieguny magnetyczne, ale także na występowanie specjalnych stref zwanych "anomaliami magnetycznymi". Anomalie magnetyczne nie mają stałego umiejscowienia, mogą stać się silniejsze / słabsze, różnić się rozmiarem i przyczyną zjawiskiem są lokalne anomalie magnetyczne (poniżej 100 metrów kwadratowych). Występują wszędzie, znajdują się w chaotycznym porządku i powstają głównie pod wpływem złóż mineralnych położonych zbyt blisko powierzchni Ziemi, inne anomalie magnetyczne mają zasięg regionalny (do 10 000 kilometrów kwadratowych). Powstają w wyniku zmiany pola magnetycznego. Ich wielkość i wytrzymałość zależy od struktury skorupy ziemskiej na tym obszarze. Na przykład, podczas przejścia płaskiego terenu w górzysty, ostry wzrost skorupy ziemskiej występuje zarówno na powierzchni Ziemi, jak i pod nią. Przy takiej zmianie reliefu prędkość przepływu strumienia magmy gwałtownie wzrasta, cząstki materii zderzają się ze sobą, a oscylacje pojawiają się w polu magnetycznym. Jedną z najsłynniejszych anomalii regionalnych jest Kursk i hawajski, największe anomalie magnetyczne kontynentalne (obszar ponad 100 000 kilometrów kwadratowych). Wynikają one z występowania wad skorupy ziemskiej i wpływu osi Ziemi. Na przykład anomalia we wschodniej Syberii spowodowana przesunięciem osi Ziemi w tym kierunku. Ponadto pasma górskie dzieliły rzekę płaszczową na dwie gałęzie, płynące w różnych kierunkach, aby igła kompasu miała deklinację zachodnią w tym regionie. Na wybrzeżu Kanady jest inna sytuacja. Istnieje olbrzymi obszar kontaktu rzeki płaszcza z skorupą Ziemi, dzięki czemu istnieje siła pola magnetycznego, które z kolei przyciąga oś Ziemi ku sobie. Jednak najciekawsza anomalia magnetyczna znajduje się na południu Oceanu Atlantyckiego. Rzeka magnetyczna obraca się w przeciwnym kierunku, zmieniając w ten sposób pole magnetyczne w taki sposób, że obszar ten jest przeciwny do reszty półkuli południowej. Ta anomalia słynie z tego, że kilkakrotne przelatujące nad nią kosmonauci zepsuły świetną elektronikę, anomalie magnetyczne rozpraszają się po całej planecie, nie mają stałej lokalizacji, pojawiają się i znikają, stają się silniejsze lub słabsze. Między innymi lata badań wykazały, że pole geomagnetyczne planety słabnie, a anomalie magnetyczne stają się coraz silniejsze. Wskazówka 9: Do czego służy konstruktor magnetyczny?Zadaniem każdej zabawki jest nietylko po to, by zabawić dziecko, ale by je rozwinąć, kierując intelektualne zdolności dziecka do pożądanego kanału. Projektant magnetyczny w pełni spełnia to wymaganie. Kolekcjonując figurki i tworząc nowe formy części magnetycznych dziecko wykorzystuje kreatywne, analityczne, matematyczne magnetyczny i rozwój dzieckaNa rynku pojawili się konstruktorzy magnetycznistosunkowo niedawno. Kupując zestaw magnesów, dorośli często nie wiedzą dobrze, co kupili. Aby zrozumieć zasady zabawki, warto przeczytać instrukcje. W podręczniku znajdziesz kilka opcji do montażu podstawowych modeli. Konstruktory magnetyczne są zaprojektowane do tworzenia różnych kształtów i kształtów, w tym zaletą magnetycznego projektanta jest to, że nie napędza fantazji dziecka w ramy, ale pozwala mu tworzyć. W podręczniku można znaleźć kilka podstawowych figur, składanych, które dziecko nauczy się "zarządzać" swoją nową zabawką. Wtedy fantazja jest połączona, a dziecko zaczyna tworzyć, tworząc nowe, fantastyczne figury Podstawą pracy projektanta magnetycznego jest połączenie różnych detali. Wewnątrz każdej części znajdują się magnesy. Za pomocą magnesów elementy można łączyć ze sobą z każdej strony. Istnieje kilka modyfikacji zestawów magnetycznych. Dla najmniejszych - tablice magnetyczne z elementami płaskimi. Dla starszych dzieci - szczegóły, które pozwalają tworzyć duże trójwymiarowe figury. Bardzo popularne są zestawy małych magnetycznych kulek i w szkoleniuUżywanie konstruktorów z magnesemelementy pozwala przenieść proces uczenia się na nowy poziom. Stworzenie trójwymiarowych figur z drobnych szczegółów rozwija umiejętności ruchowe, pomaga otwierać nowe umiejętności u dziecka. W trakcie gry dziecko uczy się różnorodności form, uczy się koordynować ruchy, a nauczyciel używa magnetycznych konstruktorów jako pomocy wizualnych. Od szczegółów można zbudować kształt, który demonstruje strukturę cząsteczek. Lub odtworzyć szkielet człowieka w trójwymiarowej projekcji. Lub pokaż trójwymiarowe geometryczne kształty dzieci. Możliwość wielokrotnego sprawdzania i dotykania modeli różnych postaci własnymi rękami zwiększa poziom opanowania nowego materiału w bezpieczeństwaKonstruktory magnetyczne zawierają wiele małychszczegóły, więc kupuj je ostrożnie, biorąc pod uwagę cechy wieku dzieci. Szczególnie niebezpieczne są małe magnetyczne kule, które stanowią część wielu zestawów. Te szczegóły mogą z łatwością przeniknąć przez usta, ucho, nos dziecka. Dlatego dla dzieci zaleca się kupowanie tablic magnetycznych z dużymi szczegółami. Prawdopodobnie każdy wie, czym jest kompas - to urządzenie od dawna było używane i instalowane dosłownie w każdym gadżecie elektronicznym. Kompas przypomina zegar, który wskazuje nie tylko czas, ale kierunek światła: północ, południe, zachód i wschód. Cokolwiek można powiedzieć, igła kompasu zawsze wskazuje na północ - dlaczego? Chodzi o bieguny i Ziemskie pole magnetyczne. Dlaczego warto korzystać z kompasu? Kompas - bardzo przydatne urządzenie, gdy musisz poruszać się w nieznanych obszarach - na morzu, w lesie lub na pustyni. Podróżujący drogą morską i spedytorzy używają tego urządzenia od XIV wieku. Niebieska strzałka lub strona magnetyczna z reguły zawsze wskazuje północny horyzont (N - północ), czerwona strzałka - na południe (S - południe). Od lewej do prawej strzałki wskazują zachód i wschód (W - zachód, E - wschód). Istnieją również kierunki pośrednie - północny zachód, południowy wschód i tak dalej. Dlaczego więc igła kompasu zawsze wskazuje północ? Ogólnie kierunek kompasu nie wskazuje na prawdziwy biegun przechodzący przez oś obrotu Ziemi, ale biegun magnetyczny. Podstawą urządzenia jest pole magnetyczne planety, a nie bieguny geograficzne. Tak więc, jeśli podążycie za kompasem bezpośrednio na północ, droga doprowadzi do wyspy Somerset, która znajduje się 2,1 tys. Km od faktycznego geograficznego bieguna północnego. Ponadto punkt ten stopniowo "dryfuje" o 0,5% co dekadę. Punkty odniesienia urządzenia działają na zasadzie magnesów, czyli Ziemi i namagnesowanej wskazówki - dlatego igła kompasu zawsze wskazuje na północ. Historia stworzenia Stworzenie kompasu należy do europejskich wynalazców XII wieku. Początkowo mechanizm był bardzo lakoniczny: namagnesowana strzałka zamontowana na korku została umieszczona w naczyniu z wodą. Wtedy punkt orientacyjny w postaci strzały zaczął się mocować na dnie miski i ustawiał wzdłuż osi współrzędnych. Punkt orientacyjny kierunków światła został znacznie poprawiony w 14 wieku przez włoskiego kapitana Flavio Joeya: powstała tarcza i umieszczono namagnesowany wskaźnik na spince do włosów. Według kronik starożytnych Chin kompasy powstawały znacznie wcześniej - dwa lub trzy tysiące lat pne. Według legendy, cesarz Juan-di znalazł drogę z pustyni za pomocą kompasu. Podczas prześladowań armii mongolskiej ich oddziały zbłądziły i zgubiły się na pustyni. Huang Di miał figurę w kształcie małego mężczyzny, zawsze wskazując na południe. Zaprząc małego człowieka na rydwanie, poprowadził swoje wojska we wskazanym kierunku i wyprowadził ich z pustyni. Wskaźniki kompasu Czy igła kompasu zawsze wskazuje północ? Okazuje się, że nie. Urządzenie może wskazywać, że kierunek jest niedokładny w różnych okolicznościach. Na przykład, kiedy aktywność słoneczna - burze magnetyczne lub wiatry słoneczne. Igła kompasu może również niepoprawnie pokazywać się w pobliżu elektronicznych gadżetów, które po uruchomieniu tworzą rodzaj pola elektromagnetycznego. W tak zwanych strefach anomalii magnetycznych - na grzbiecie Kurskim lub Medveditskim, kompas traci wszelką koordynację: zaczyna pokazywać północ zamiast na południe, albo na zachód zamiast na wschód. Między innymi przyczyną nieprawidłowego działania kompasu mogą być magnesy lub metalowe przedmioty w pobliżu urządzenia. Tak więc, kompas, jako urządzenie mechaniczne, może zmieniać wskaźniki, w zależności od zawartości metalu, substancji zawierających żelazo, pól magnetycznych Ziemi lub aktywności słonecznej. Żyroskopowy kompas Kompasy wykonywane są nie tylko na podstawie magnesów, są również wykonane na zasadzie żyroskopu - urządzenia z obracającym się dyskiem (na przykład topem lub whirligigiem). Urządzenia te, zwane również żyrokompasami, są szeroko rozpowszechnione w technologii rakietowej lub nawigacji morskiej. W narzędziach żyroskopowych prawdziwy biegun jest zawsze odzwierciedlony, gdy pokazuje igła kompasu. Innymi słowy, jest to punkt, przez który przechodzi oś, wokół której obraca się ziemia. Zaletą żyroskopowych kompasów jest ich mniejsza wrażliwość na pola magnetyczne, które mogą powodować jakiekolwiek metalowe części, na przykład części statku lub statku. Kompasy typu E z nawigacją GPS są używane w smartfonach lub innych gadżetach. Podsumowując, dlaczego igła kompasu zawsze wskazuje północ. Maksymalna liczba ładunków znajduje się na biegunach magnetycznych Ziemi. Na tej podstawie wskaźnik kompasu jest redystrybuowany wzdłuż południka do przeciwnych ładunków - na północ i południe. Kategorie: ciekawostkiZiemiakosmosnaukabadaniageologiapole magnetyczne Naukowcy znaleźli dowody na to, że nachylenie Ziemi od czasu do czasu ulega znacznym zmianom. Wiemy, że kontynenty poruszają się powoli z powodu tektoniki płyt, ale dryf kontynentów jedynie przesuwa płyty tektoniczne. Od kilkudziesięciu lat toczy się debata, czy zewnętrzna, solidna powłoka Ziemi, może się kołysać, a nawet przechylać względem osi obrotu planety. Takie przesunięcie Ziemi nazywa się „prawdziwą wędrówką polarną”, ale dowody na zachodzenie tego procesu, nie dają jasnej odpowiedzi. Nowe badania na ten temat, zostało opublikowane w czasopiśmie Nature Communications. Ziemia jest uwarstwioną kulą z wewnętrznym jądrem z litego metalu, zewnętrznym jądrem z ciekłego metalu oraz litym płaszczem i nadrzędną skorupą na powierzchni, na której żyjemy. Wszystko to obraca się wokół osi planety raz dziennie. Ponieważ zewnętrzne jądro Ziemi jest płynne, stały płaszcz i skorupa mogą się na nim ślizgać. Ziemskie pole magnetyczne jest generowane przez konwekcję ciekłego metalu zewnętrznego jądra. Wędrówki płaszcza i skorupy nie wpływają na jądro, ponieważ leżące na nich warstwy skalne są przezroczyste dla ziemskiego pola magnetycznego. Wzory konwekcyjne w tym zewnętrznym jądrze, obracają się wokół osi obrotu Ziemi, co oznacza, że ​​ogólny wzór ziemskiego pola magnetycznego jest przewidywalny i rozkłada się w taki sam sposób, jak opiłki żelaza na małym magnesie. Wiele skał rejestruje kierunek lokalnego pola magnetycznego podczas powstawania. Maleńkie kryształki mineralnego magnetytu wytwarzanego przez niektóre bakterie, układają się niczym maleńkie igły kompasu i zostają uwięzione w osadach, gdy skała zestala się. Ten „skamieniały” magnetyzm, można wykorzystać do śledzenia osi ruchu obrotowego Ziemi. Jedna z takich próbek, wywołała gorącą debatę w społeczności naukowej. Przedstawiała ona wydarzenia z późnej kredy, około 84 miliony lat temu. Przez ostatnie trzy dekady, geofizycy wielokrotnie dyskutowali, czy w kredzie wystąpiła prawdziwa wędrówka polarna. Dopiero niedawno, międzynarodowy zespół naukowców przedstawił dane paleomagnetyczne, pozyskane z wapieni z Apeninów. Magnetyzm młodszych skał na tym samym obszarze, był badany prawie 50 lat temu i pośrednio doprowadził do odkrycia uderzenia asteroidy, która zabiła dinozaury. Włoskie dane wskazują, że w okresie kredy, doszło do zmiany nachylenia naszej planety, o około 12˚. Zespół odkrył również, że Ziemia samoistnie powróciła do poprawnej osi, zmieniając ja o prawie 25˚w ciągu około pięciu milionów lat. Dzięki tym odkryciom udowodniono, że dotychczasowe modele zakładające, że oś obrotu Ziemi pozostawała stabilna przez ostatnie 100 milionów lat są błędne. Ocena: 4963 odsłony

oś na której obraca się igła magnetyczna